Samen kom je verder
Binnen Brusche staat samenwerking centraal. Projecten realiseren we nooit alleen: de kracht zit in de samenwerking van het team. Daarnaast stemmen we continu af met externe partijen, zoals adviseurs, aannemers en leveranciers. “Alleen door ieders kennis en ervaring in te zetten kom je verder. Goede communicatie is daarbij cruciaal.”
Trots op lokale projecten
Met trots kijkt Senad terug op verschillende projecten, zoals het Stadhuis in Almelo en Plastchem in Hardenberg. “Beide projecten waren technisch complex en uitdagend. Bij Plastchem waren zelfs alle afdelingen van Brusche betrokken: utiliteit, industriële automatisering en beveiliging. Na afronding van alle werkzaamheden zijn beide projecten succesvol afgesloten met een meerjarig onderhoudscontract. Daarmee blijft ook de afdeling Beheer betrokken en levert zij een waardevolle bijdrage aan het vervolg van deze mooie projecten. Juist die integrale aanpak laat zien wat we als organisatie in huis hebben.”
Blijven leren, blijven genieten
De stap naar afdelingshoofd was een moment van twijfel. “Je zit jarenlang tussen de jongens en moet ze daarna ineens aansturen. Maar nadat ik bij mijn collega’s had gevraagd wat zij hiervan vonden, heb ik toch de stap gemaakt. Inmiddels hoort ook het werven van nieuw personeel bij mijn taken.”
Als Senad terugkijkt, ziet hij hoe de organisatie en hijzelf zijn gegroeid. “Toen ik begon, hadden we een paar busjes; nu rijdt bijna iedere monteur in een eigen bus. We werken vanuit een prachtig pand en pakken grote, uitdagende projecten op. Geen dag is hetzelfde. De dynamiek, de samenwerking en de nuchtere mentaliteit maken dat ik hier nog steeds met plezier zit. Je krijgt hier genoeg kansen om door te kunnen groeien, ik denk dat ik daar zelf wel het bewijs van ben.”
Een mooie anekdote uit zijn begintijd blijft hem bij: “Mijn hamer brak steeds. Na twee keer bellen voor een nieuwe werd er al gemopperd. Toen heb ik een lasser op de bouw gevraagd om mijn hamer te verstevigen met verwarmingsbuis. Die hamer heb ik nog steeds, net als mijn eerste gereedschapskist, nummer 47.”
